Η χαρά του Βοϊδομάτη

Οσοι δεν έχετε πάει στον Βοϊδοµάτη, δεν έχετε περπατήσει στη χαράδρα του Βίκου και δεν έχετε χαρεί τις διαδροµές κοντά στο γεφύρι της Κλειδωνιάς µην ανησυχείτε. Ο πρωθυπουργός µας πέρασε µια χαρά στην επίσκεψή του στην Αρίστη. Περπάτησε σε ένα από τα πιο όµορφα µέρη της Ελλάδας και, αν κι αυτήν τη φορά ήταν φειδωλός στις αναρτήσεις των οικογενειακών φωτογραφιών, δεν υπάρχει καµιά αµφιβολία ότι έφαγε και ήπιε σαν Λουδοβίκος.

Μη φανταστείτε παντεσπάνια και άλλα τέτοια très banal. Στο ξενοδοχείο όπου φιλοξενήθηκε είχε να διαλέξει ως ορεκτικά και µόνο (αντιγράφω από το µενού) µεταξύ «τραγανού αυγού ελευθέρας βοσκής µε µους πατάτας, αγκινάρα Ιερουσαλήµ, γαλάκτωµα κάστανου και µαύρης τρούφας» και «µαρουλιού στα κάρβουνα µε καπνιστό χέλι Αρτας, µε σινάπι τουρσί και γαλάκτωµα από γλυκό σκόρδο». Για να µη µιλήσουµε για το κυανό τυρί µε chutney και όλα τα συµπαροµαρτούντα και σχεδόν ακατανόητα για τον κοινό ουρανίσκο. Εσείς όλα καλά;

Τι νόηµα έχουν η πολιτική ανάλυση, η αρθρογραφία, η δηµοσιογραφία που κρίνει όταν έχουµε να κάνουµε µε αναισθησία; Τι µπορείς να πεις και σε ποια λογική βάση για έναν πρωθυπουργό που µε 20.000 κρούσµατα ηµερησίως και το υψηλότερο ποσοστό θανάτων ανά εκατοµµύριο, αντί να εµφανίσει ένα δάκρυ στο µάτι, αρµενίζει στον Βοϊδοµάτη;

∆εν πρόκειται για λαϊκισµό. Ενας πρωθυπουργός έχει δικαίωµα και διακοπές να κάνει και τα ευεργετήµατα του τίτλου να εισπράξει και να φάει κι ένα φιλέτο καπνισµένο σε ξύλο αρκτικής οξιάς. ∆εν είναι πολιτική αµαρτία ούτε ποινικό αδίκηµα να απολαµβάνει ένας πρωθυπουργός όσα ενδεχοµένως του παρέχονται επειδή είναι πρωθυπουργός. Το πρόβληµα είναι όταν προσπαθήσει να ταΐσει τους υπόλοιπους κολοκύθια µε τη ρίγανη.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ούτε στερηµένος είναι ούτε κακοπαθηµένος. Μεγάλωσε πλουσιοπάροχα, αβασάνιστα, εξασφαλισµένος από τα γεννοφάσκια του σε περίοδο που έτυχε άλλοι να µην έχουν να φάνε. Θα περίµενε λοιπόν κάποιος να είναι «υπεράνω». Να διαθέτει αυτοσυγκράτηση και να τηρεί τα προσχήµατα ως πρωθυπουργός της χώρας όταν οι πολίτες του υποφέρουν και βασανίζονται.

Τα δυόµισι χρόνια που κυβερνά δεν υπήρξε δύσκολη κατάσταση για τη χώρα απέναντι στην οποία ο Μητσοτάκης να επέδειξε στάση που δείχνει πως και ο ίδιος πάσχει ή συµπάσχει. Οταν ξεκίνησαν η πανδηµία και το lockdown εκείνος έτρεχε µε τη Μαρέβα του στην Πάρνηθα. Οταν τα τουρκικά πλοία παραβίαζαν την ελληνική ΑΟΖ εκείνος πόσταρε στο Facebook φωτογραφίες από τα µπάνια του στο Μαράθι. Οταν καιγόταν το σύµπαν η οικογένεια (γιατί έχει και το άγχος να δείχνει οικογένεια) έκανε βουτιές on camera. Τα φετινά Χριστούγεννα µε 20.000 κρούσµατα και περίπου 100 νεκρούς τη µέρα ο πρωθυπουργός επιδεικνύει τη χαρά του… Βοϊδοµάτη.

Ποιος να κρίνει λοιπόν µε πολιτικά κριτήρια τον Μητσοτάκη και πώς; ∆εν του καίγεται καρφί. ∆εν ιδρώνει το αυτί του. Τι να προσάψεις σε έναν άνθρωπο που έχει διεκδικήσει και έχει επιβάλει το ακαταλόγιστο για όσα κάνει; Οταν ολόκληρος λαός έχει συνηθίσει ότι έχει να κάνει µε τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον Τριήµερο, πώς να του καταλογιστεί ότι λείπει και αδιαφορεί όταν πεθαίνουν άνθρωποι;

Οχι, δεν µιλάµε πλέον για πολιτική αλλά για κάποια άλλη σφαίρα επιλογών, όπου τα πράγµατα κρίνονται µε διαφορετικά κριτήρια από αυτά που επιβάλλει η πολιτική κουλτούρα. Ο άνθρωπος είναι αλλού και φροντίζει να ιδεολογικοποιεί τις προσωπικές του επιλογές, µε τη βοήθεια ενός επιτελείου που µπερδεύει όλο και πιο συχνά τον ρόλο του συµβούλου µε τον ρόλο του γελωτοποιού.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κάνει απλώς ζωάρα όταν απειλούνται οι άλλοι γύρω του. Τα πράγµατα είναι ακόµη χειρότερα γιατί θεωρεί ότι κάνει το σωστό και το µόνο θέµα είναι να το χωνέψουν οι υπήκοοι.

Για κάποιο λόγο, που πρέπει να ερευνηθεί επιστηµονικά και όχι δηµοσιογραφικά, ο Μητσοτάκης είναι ασυγκράτητος. ∆εν αφήνει τίποτε, ακόµη και αν είναι συµφορά, να αναστείλει τις αποφάσεις του. ∆εν τον ενδιαφέρουν τα προσχήµατα και αυτό που ο κοινός κόσµος αποκαλεί ντροπή ή αξιοπρέπεια. Με την ίδια ευκολία που, ενώ ήταν αρχηγός της Ν∆, έκανε αίτηση για να πάρει αποζηµίωση 1.500 ευρώ ως πληµµυροπαθής χωρίς να τον ενδιαφέρουν τα σχόλια, µε τον ίδιο ακριβώς τρόπο συνεχίζει σε όλα. Ο πρωθυπουργός δεν ανακάλυψε το Ζαγόρι ξαφνικά ως όµορφη τοποθεσία ηρεµίας. Εχει εντοπίσει την περιοχή ως κέντρο για επικερδές real estate. Πρώτο το Documento έγραψε και συνέχισαν και πολλοί άλλοι πως η Φαµίλια κάνει αγορές στα Ζαγοροχώρια. Για µια ακόµη φορά οι αγορές είναι σε τιµή ευκαιρίας.

Ο Μητσοτάκης, λοιπόν, επιδίδεται σε διερευνητικές διαδικασίες και σε αγορές την ώρα που είναι πρωθυπουργός. Αυτός είναι ο πρωταρχικός του σκοπός και όχι οι νεκροί της πανδηµίας. ∆εν πρόκειται να αναστείλει τους σκοπούς του ή όσα έχει επιλέξει να κάνει επειδή γύρω του πεθαίνουν µερικές χιλιάδες υπήκοοι που δεν µπορούν να εκτιµήσουν (και δεν θα το κάνουν ίσως ποτέ) την αξία ενός µαρουλιού τηγανισµένου σε λάδι χήνας, πασπαλισµένου µε λευκή τρούφα Τοσκάνης.

Τον Μητσοτάκη θα τον κρίνει η Ιστορία, αλλά θα τον πληρώσουµε πρώτα όλοι. Και την αναισθησία του και την ανικανότητά του και την απόφασή του να κυβερνήσει τη χώρα σαν διασταύρωση Βαλκάνιου Ναπολέοντα και Κουταλιανού.

ΥΓ.: Τόσο για τον Ναπολέοντα όσο και για τον Κουταλιανό είναι παροιµιώδεις οι ιστορίες που τους συνέδεαν µε το έτερον ήµισυ. Εχει και αυτό τη σηµασία του.

ΠΗΓΗ: Documento