Βαράνε στο γάμο του Καραγκιόζη
Καταστρώνουν λοιπόν Plan A, B, C, D…, με διπλές, τριπλές και τετραπλές (αν χρειαστεί) εκλογές (κατά τα πρότυπα του πατρός Μητσοτάκη εκεί στο τέλος της δεκαετίας του ’80, αρχές του ’90), μετράνε συμμαχικά κουκιά και ποσοστά με Ανδρουλάκηδες και Βελόπουλους και ονειρεύονται κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα με νέους Παπαδήμους
Και εκεί που για την κυβέρνηση (με την χορηγία όλου του συστήματος της διαπλοκής και των «πιράνχας» της οικονομίας) “γεννάγανε και τα κοκόρια της”, με την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, τους θανάτους εκτός ΜΕΘ, τα ψέματα για την έκθεση Τσιόδρα-Λύτρα, την καταστροφική οικονομική πολιτική, την ανεξέλεγκτη ακρίβεια (έξω από κάθε λογική διεθνούς φαινομένου) και τα αντιλαϊκά μέτρα όπως η φορολογία των αναδρομικών των συνταξιούχων και η μείωση των συντάξεων χηρείας, αντέστρεψαν πλήρως την κατάσταση, έτσι ώστε η κυβέρνηση πλέον “μάλαμα να πιάνει και σκατά να γίνεται”. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η πτώση της κυβέρνησης (με το κεφάλι) είναι διαρκώς επιταχυνόμενη και απολύτως αναπότρεπτη, καθώς η πλήρης ανικανότητα της και η ακραία επικινδυνότητα της με ότι καταπιάνεται θυμίζει -όλο και περισσότερο- τα λόγια του Αμερικανού οικονομολόγου Milton Friedman: “Αν βάλεις την ομοσπονδιακή* κυβέρνηση υπεύθυνη για την έρημο Σαχάρα, σε πέντε χρόνια** θα υπάρχει έλλειψη άμμου”. (*Η λέξη ομοσπονδιακή παραλείπεται. **Η λέξη χρόνια αντικαθίσταται από την λέξη μήνες). Τα περί ανεξέλεγκτης πτώσης με το κεφάλι δεν τα λέμε εμείς, δεν είναι κάποια επικοινωνιακή και αντιπολιτευτική πομφόλυγα του Αλέξη Τσίπρα που αποφάσισε ξαφνικά να σηκώσει ψηλά τους τόνους, αλλά είναι οι καταγραφές και τα ευρήματα από τις κυλιόμενες μετρήσεις των δημοσκοπήσεων που έχουν στα χέρια τους οι άνθρωποι του Μαξίμου. Ενώ μέχρι τώρα ακούγαμε μονότονα ότι “οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας” -συνοδεία διαφόρων γλαφυρών (όταν η συζήτηση υπονοούσε έστω τις πρόωρες εκλογές) όπως “πρώτη φορά βλέπουμε αρνί να παρακαλάει να έρθει το Πάσχα”- ξαφνικά ο Ταμπουράς έγινε Ζουρνάς, ο Καλαματιανός έγινε Ζωναράδικος και “το τέλος της τετραετίας” έγινε “όταν οι συνθήκες γίνουν κατάλληλες και το επιτρέψουν”. Από την άλλη βέβαια τα μεγάλα συμφέροντα δεν προσφέρουν καμία υπηρεσία αχρεωστήτως και ατελώς, δεν ξεπλένουν βιολογικά ποτέ δωρεάν, δεν παρέχουν προστασία χωρίς σημαντικό οικονομικό όφελος και δεν βαφτίζουν κανέναν «Μωυσή» χωρίς άφθονο λάδι. Το αντίδωρο των υπηρεσιών τους είναι πλουσιοπάροχο, αφορά την Λειτουργία για την πανδημία, ονομάζεται «ταμείο ανάκαμψης», αλλά ακόμα δεν έγινε η αρτοκλασία του και το μοίρασμα στους «πιστούς», ενώ ο προστατευόμενος τους διαχειριστής εκτίθεται ανεπανόρθωτα και χάνει ανεξέλεγκτα. Ουδόλως οι «νταβατζήδες», τα «πιράνχας» και οι κρατικοδίαιτες «βδέλλες» νοιάζονται αν θα χάσει ο Μητσοτάκης (αυτό το έχουν εμπεδώσει, το έχουν πάρει απόφαση και γνωρίζουν ότι το χαρτί του κάηκε αναπόδραστα), νοιάζονται ωστόσο διακαώς και τσουρουφλίζονται να μην κερδίσει ο Τσίπρας, σε καμία εκδοχή, με το οποιοδήποτε σενάριο και υπό τις πιο ακραίες και απρόβλεπτες συνθήκες. Καταστρώνουν λοιπόν Plan A, B, C, D…, με διπλές, τριπλές και τετραπλές (αν χρειαστεί) εκλογές (κατά τα πρότυπα του πατρός Μητσοτάκη εκεί στο τέλος της δεκαετίας του ’80, αρχές του ’90), μετράνε συμμαχικά κουκιά και ποσοστά με Ανδρουλάκηδες και Βελόπουλους και ονειρεύονται κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα με νέους Παπαδήμους (π.χ. Γιάννης Στουρνάρας, Μαργαρίτης Σχινάς) που χωρίς να έχουν εκλεγεί θα μπορέσουν να κυβερνήσουν με την υφιστάμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία των τελευταίων εθνικών εκλογών. Ο υπουργός Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτης, σε ρόλο λαγού, με διπλή παρέμβαση του, αναφέρθηκε στην συγκυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, όπως και με συνεχή αρθρογραφία η «Καθημερινή» (του Αλαφούζου) και «Το Βήμα» (του Μαρινάκη). Τυχαίο; Δε νομίζω!! Όλα αυτά αποτελούν μπαλοθιές που «βαράνε στο γάμο του Καραγκιόζη», αφού: “Είναι πολύ απασχολημένοι με το σφουγγάρισμα, και δεν βρίσκουνε χρόνο να κλείσουμε τη βρύση.”
