Είμαστε να μας κλαίν’ οι ρέγκες
Αυτή η πολιτική καρικατούρα ευτύχησε να έχει στην αντιπολίτευση (μείζονα και ελάσσονα) πολιτικούς άλλης ποιότητας και ευθύνης, που μπροστά στην μεγάλη απειλή για το λαό, έβαλαν πλάτη, κατέθεσαν προτάσεις συναίνεσης στην αντιμετώπιση του κινδύνου και έριξαν τους εύκολους, στείρους και λαϊκίστικους αντιπολιτευτικούς τόνους.
Τον προηγούμενο μήνα Οκτώβριο καταγράφηκαν στην χώρα μας 1.110 νέοι θάνατοι από κορονοϊό. Αν αναλογιστούμε δε ότι ακόμα είμαστε στην αρχή του χειμώνα, το άμεσο μέλλον προοιωνίζεται ολέθριο.
Στον σχετικό Ευρωπαϊκό πίνακα με τίτλο “Biweekly confirmed COVID-19 deaths per million people, Oct. 29” (Επιβεβαιωμένοι θάνατοι, κάθε δύο εβδομάδες, από COVID-19 ανά εκατομμύριο πληθυσμού, 29 Οκτωβρίου) η χώρα μας κατατάχθηκε πρώτη με 51,97 θανάτους, όταν η δεύτερη Ιρλανδία είχε 26,9 (δηλαδή τους μισούς) και η Μάλτα -με τους λιγότερους θανάτους- είχε 3,89 ανά εκατομμύριο πληθυσμού.
Η πληθυσμιακά ίδια Πορτογαλία είχε 7,37 θανάτους (επτά φορές λιγότερους). Χαώδης η διαφορά.
Έλεγε ο Γάλλος σκιτσογράφος Βολίνσκι: “Κάναμε τον Μάη του ‘68 για να μη γίνουμε αυτό που γίναμε”.
Αίφνης σκέφτεται κανείς ότι ο Ελληνικός λαός πειθάρχησε υγειονομικά, κλείστηκε μέσα, μάτωσε οικονομικά, ανέχτηκε κάθε μέτρο που εξυφαινόταν εναντίον του με πρόσχημα την πανδημία (πανάκριβες και απευθείας αναθέσεις για μέσα ατομικής προστασίας, «λίστες Πέτσα», άρση προστασίας της πρώτης κατοικίας, ατομικές συμβάσεις εργασίας, απλήρωτες υπερωρίες, περιστολή ατομικών ελευθεριών, αδιαφανείς προσλήψεις), για να φιγουράρει η χώρα μας στην πρώτη -με διαφορά- θέση σε θανάτους από όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες.
Για την φιλοτεχνία της εικόνας του Μωυσή “κι ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια” ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ.
Στην πιο κρίσιμη υγειονομική περίοδο για όλον τον πλανήτη, η χώρα μας κυβερνάται από μία πολιτική καρικατούρα, από μία ανέμελη φάρσα, από ένα ιστορικό καπρίτσιο και από μια επικίνδυνη κατάρα, ανάλογου διαμετρήματος ενός Όρμπαν, ενός Σαλβίνι και ενός Μπολσονάρο.
Στην θέση του οδηγού κάθεται ένας άσχετος, αμετροεπής και ανάλγητος, που ως «βαποράκι» συμφερόντων, καμώνεται (και προβάλλεται καθεστωτικά από τα συμφέροντα) ως «ο μεγάλος τιμονιέρης», ενώ σε κάθε μία φράση του (που διαβάζει) κρύβονται δυο ψέματα και μια τεράστια κοροϊδία, που φτύνει στα μούτρα των «υπηκόων» του.
Αυτή η πολιτική καρικατούρα ευτύχησε να έχει στην αντιπολίτευση (μείζονα και ελάσσονα) πολιτικούς άλλης ποιότητας και ευθύνης, που μπροστά στην μεγάλη απειλή για το λαό, έβαλαν πλάτη, κατέθεσαν προτάσεις συναίνεσης στην αντιμετώπιση του κινδύνου και έριξαν τους εύκολους, στείρους και λαϊκίστικους αντιπολιτευτικούς τόνους. Απέδωσαν μάλιστα στην κυβέρνηση τα εύσημα από την επιτυχή αντιμετώπιση του πρώτου κύματος της πανδημίας και μόνο για την απόφαση για καθολικό lockdown.
Έκαναν -εν ολίγοις- τα ακριβώς αντίθετα απ’ όσα ο ίδιος ως αντιπολίτευση επεφύλαξε στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για να τα κάνει γαργάρα ως κυβέρνηση ακολούθως.
Για τρίτη φορά ο Αλέξης Τσίπρας (μπροστά στην ελεεινή πολιτική της αποδυνάμωσης, της χρεοκοπίας και της κατάρρευσης της δημόσιας υγείας) έτεινε χείρα βοηθείας προτείνοντας να αναλάβουν επιστήμονες κοινής αποδοχής την αποκλειστική διαχείριση της πανδημίας, ως ύστατη λύση εξόδου από το αδιέξοδο που έχει περιέλθει η χώρα και η κοινωνία, για να δεχτεί τελικά από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο επίθεση με παραλήρημα συκοφαντικών κατηγοριών.
Ο τυμβωρύχος πρωθυπουργός που προσερχόμενος στην Μητρόπολη (για την κηδεία της Φώφης Γεννηματά) δεν έβρισκε την κεντρική πόρτα εισόδου, βρήκε ωστόσο τον τρόπο να τιμήσει την εκλιπούσα πολιτικό, εξαγγέλλοντας (για δεύτερη φορά) δωρεάν εξετάσεις μαστού, κάτι το οποίο ισχύει από το 2017 με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, περιορίζοντας μάλιστα το ηλικιακό εύρος.
Το καθεστώς Μητσοτάκη επιβάλλεται να ξεκουμπιστεί μια ώρα αρχύτερα, αφού έχει καταστεί επικίνδυνο για την δημόσια σφαίρα, διαφορετικά θα έχουμε καταντήσει συνένοχοι στην συμφορά μας:
“Σαν τους ανθρώπους από τους οποίους οι γονείς μας μάς είχαν προειδοποιήσει να φυλαγόμαστε”.
ΠΗΓΗ: Το Κουτί της Πανδώρας
