Άλλος με την βάρκα μας
Από τα σχέδια για «αειφόρο ανάπτυξη» καταλήξαμε στην «επιταχυνόμενη ύφεση», από τις «δημόσιες επενδύσεις» στα «ιδιωτικά ξεπουλήματα»
Η κυβέρνηση αποφάσισε ν’ ανοίξει ξανά τις λιγνιτικές μονάδες, χωρίς “μας συγχωρείτε για την διακοπή”, χωρίς “mea culpa”, χωρίς “ποιος πληρώνει τον βαρκάρη” και χωρίς να πέσουν κεφάλια, αλλά με την λογική “ας πάει και το παλιάμπελο” και “τι έχω τα χάσω, την τσόχα ή τα ραφτικά;”
Και o κυβερνητικός στόχος για “τη μετάβαση σε μια διατηρήσιμη, πράσινη και αειφόρο ανάπτυξη, με σεβασμό στο κλίμα και το περιβάλλον”, που πήγε;
Και οι δηλώσεις ότι “ο προϋπολογισμός αποτελεί εργαλείο με ρητή αναφορά στην κλιματική διάσταση, ενώ όλες οι δημόσιες επενδύσεις που περιλαμβάνονται στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0.» ευθυγραμμίζονται με την αρχή της «Μη Πρόκλησης Σημαντικής Βλάβης»”, τι έγιναν;
Και οι υποσχέσεις ότι “η απαραίτητη μετάβαση θα πρέπει να γίνει με τρόπο που να διασφαλίζει την προστασία των πιο ευάλωτων νοικοκυριών και στο πλαίσιο αυτό υπάρχει ανάγκη για δίκαιη κατανομή του κόστους της πράσινης μετάβασης μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών ομάδων”, γιατί δεν ευοδώθηκαν;
Από τα σχέδια για «αειφόρο ανάπτυξη» καταλήξαμε στην «επιταχυνόμενη ύφεση», από τις «δημόσιες επενδύσεις» στα «ιδιωτικά ξεπουλήματα», από τον «πράσινο μετασχηματισμό» στα «πράσινα άλογα», από το «μέγιστο αγαθό του ηλεκτρισμού» στα «παραδοσιακά λυχνάρια» και στα «ρομαντικά κεριά» και από την «αδιάκοπη παροχή ρεύματος» στην «διακοπή της ηλεκτροδότησης» λόγω αδυναμίας πληρωμής των εξωφρενικών και αναίτιων χρεώσεων.
Τελικά αποδείχτηκε οδυνηρά ότι όλα ήταν «έπεα πτερόεντα» ή όπως έλεγε ο Θρασύβουλας (Βέγγος) “όλα είναι ατμός”, αφού κάτω από το λούστρο (των λόγων) κρύβανε την εξυπηρέτηση (με έργα) των πολύ λίγων και πολύ μεγάλων συμφερόντων των κολλητών τους ιδιωτών παρόχων της ηλεκτρικής ενέργειας.
Για άλλη μια φορά ο πολιτικός σχεδιασμός τους ήταν:
“Άλλος με την βάρκα μας”.
Το ντόμινο των αυξήσεων εξαφανίζει την αγροτική παραγωγή αφού συμπαρασύρει τα καύσιμα (η τιμή του πετρελαίου για τα τρακτέρ έχει υπερδιπλασιαστεί και του ρεύματος για τα συστήματα άρδευσης έχει υπερτριπλασιαστεί).
Οι τιμές των λιπασμάτων (λόγω του Covid αλλά και του πολέμου στην Ουκρανία) έχουν αυξηθεί έως και 3,5 φορές.
Οι τράπεζες έχουν κλείσει εντελώς την στρόφιγγα στο καλλιεργητικό κεφάλαιο, αυτό που έδιναν στους αγρότες με το σταγονόμετρο.
Το αποτέλεσμα είναι οι περισσότεροι καλλιεργητές να τα έχουν παρατήσει, αφού δεν μπορούν να αγοράσουν σπόρους, δεν μπορούν να ραντίσουν, δεν συμφέρει να πουλήσουν και ήδη παρατηρούνται στην αγορά σοβαρά προβλήματα στον ομαλό εφοδιασμό με ελληνικής παραγωγής τρόφιμα.
Και ο κυβερνητικός στόχος για “αλλαγή του αναχρονιστικού κανονισμού του ΕΛΓΑ που θα παίρνει υπόψη τις κλιματικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί” που πήγε;
Και οι δηλώσεις για “αναπλήρωση του χαμένου ζωικού εισοδήματος στους κτηνοτρόφους και κυρίως για τη μεγάλη απώλεια παραγωγής γάλακτος” τι έγιναν;
Και οι υποσχέσεις ότι “ο ΕΛΓΑ θα γίνει δημόσιος φορέας με επαρκή κρατική χρηματοδότηση που να ασφαλίζει και να αποζημιώνει στο 100% της ζημιάς στην παραγωγή και στο κεφάλαιο από όλους τους φυσικούς κινδύνους και νόσους” γιατί δεν ευοδώθηκαν;
Τελικά αποδείχτηκε οδυνηρά ότι όλα ήταν «έπεα πτερόεντα» ή όπως έλεγε ο Θρασύβουλας (Βέγγος) “όλα είναι ατμός”, αφού “δεν υπάρχουν τα δημοσιονομικά περιθώρια για επιδοτήσεις της αγροτικής παραγωγής” όπως “δεν μπορεί να μειωθεί το κόστος καυσίμων, ρεύματος και άρδευσης γιατί θα εκτροχιαστεί ο προϋπολογισμός”.
Για άλλη μια φορά ο πολιτικός σχεδιασμός τους ήταν:
“Άλλος με την βάρκα μας”.
“Τα γεγονότα, καλέ μου Σάντσο, είναι οι εχθροί της αλήθειας”.
Μιγκέλ Θερβάντες
