Πάει ο παλιός ο χρόνος;
Κάθε τέτοιο βράδυ, μια φορά το χρόνο, μετράμε αντίστροφα τα δευτερόλεπτα να υποδεχτούμε τον νέο χρόνο τραγουδώντας “πάει ο παλιός ο χρόνος/ ας γιορτάσουμε παιδιά” και όλες τις υπόλοιπες μέρες του έτους μουρμουράμε “κάθε πέρυσι και καλύτερα”.
Οι μέρες πριν την πρωτοχρονιά, ειδικότερα το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς είναι περίοδος φορτωμένη με προσμονή χαράς, γεμάτη όνειρα και αισιοδοξία για το νέο που -να όπου νάναι- ανατέλλει και συνάμα αδημονία για εξοβελισμό του παλιού, του γερασμένου και του οδυνηρού.
Κάθε τέτοιο βράδυ, μια φορά το χρόνο, μετράμε αντίστροφα τα δευτερόλεπτα να υποδεχτούμε τον νέο χρόνο τραγουδώντας “πάει ο παλιός ο χρόνος/ ας γιορτάσουμε παιδιά” και όλες τις υπόλοιπες μέρες του έτους μουρμουράμε “κάθε πέρυσι και καλύτερα”.
Καθόλου τυχαία τέτοιες μέρες πολλοί επιδίδονται σε τυχερά παιχνίδια, από «πάρτα όλα» μέχρι «πόκα» και «μπλάκ τζάκ» με λίγα ευρώ ή με μάρκες πολλών χιλιάδων ευρώ. Καθόλου τυχαία πολλοί το ρίχνουν στην τύχη και όλοι ελπίζουν ότι ο μετρήσιμος (κατά την φυσική επιστήμη) χρόνος, μ’ έναν αφύσικο τρόπο -όλωςμτυχαίο- θα αλλάξει επί τα πολύ βελτίω και έτσι μαγικά, αλλάζοντας ο χρόνος, θα αλλάξει και η ζωή όλων, τα προβλήματα θα εξαφανιστούν και το χρήμα θα πέφτει σαν την βρόχα, ράιτ θρού.
Η πραγματικότητα όμως είναι πεισματάρα και τίποτα από όσα περιχαρείς ελπίζουμε και ονειρευόμαστε να πραγματοποιηθεί και μόνο γιατί «άλλαξε» ο (συνεχής) χρόνος δεν πραγματοποιείται. Τίποτα δεν αλλάζει όταν δεν εφαρμόζεται η αρχή «συν Αθηνά και χείρα κίνει».
Η χρονιά που φεύγει σημαδεύτηκε από σημαντικά, αρνητικά (εγκληματικά) και εμφατικά γεγονότα που αποτελούν κακοήθη μελανώματα στο σώμα της χώρας. Το βράδυ της τελευταίας μέρας του Φλεβάρη, η χώρα έζησε το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό έγκλημα το οποίο αποκαλέστηκε «τραγωδία των Τεμπών» και στο οποίο -μετά από μετωπική σύγκρουση δύο τρένων που κινούνταν αντίθετα, ενώ υπήρχε διπλή γραμμή- έχασαν τη ζωή τους 57 άνθρωποι. Για το έγκλημα αυτό –οι συνδικαλιστές του ΟΣΕ είχαν προειδοποιήσει τον υπουργό ακόμα και λίγες μέρες πριν- κανείς δεν καταδικάστηκε, κανείς από τους πολιτικούς υπεύθυνους δεν διώκεται, καμία βελτίωση (το αντίθετο) των τεχνολογικών μέσων για την κίνηση των συρμών δεν έχει γίνει.
Μόνο ο πρώτος υπεύθυνος, υπουργός Μεταφορών, Κώστας Καραμανλής επανεξελέγη πρώτος βουλευτής στην εκλογική του περιφέρεια. Για το έγκλημα των Τεμπών, πάει ο παλιός ο χρόνος; Το βράδυ της 14 ης Ιουνίου στα ανοιχτά της Πύλου ναυάγησε αλιευτικό σκάφος το οποίο είχε αποπλεύσει από την Λιβύη με προορισμό την Ιταλία, συμπαρασύροντας στο θάνατο περισσότερους από 600 μετανάστες μεταξύ των οποίων περισσότερα από 100 μικρά παιδιά. Η ανείπωτη τραγωδία της Πύλου δεν ήταν ναυτικό ατύχημα, δεν ήταν καν ναυάγιο, ήταν ένα προαναγγελθέν έγκλημα.
Ήταν η πολιτική αντιμετώπιση εκείνων που δημιουργούν το μεταναστευτικό πρόβλημα και μετά απωθούν τους μετανάστες, όσων λογαριάζουν τους μετανάστες συλλήβδην ως «λάθρο», όσων θεωρούν ως εθνικό τους καθήκον να μην διενεργούν διασώσεις ανθρώπων στη θάλασσα αλλά pushbacks. Και αυτό το έγκλημα παραμένει ατιμώρητο.
Για το έγκλημα της Πύλου, πάει ο παλιός ο χρόνος;
Το έγκλημα των υποκλοπών και της -με «νόμιμο» και κακόβουλο τρόπο- παρακολούθησης πολιτικών, δημοσιογράφων και της στρατιωτικής ηγεσίας που εξακολουθητικά έγινε και γίνεται και το οποίο αποτελεί έγκλημα -κύρια- κατά της δημοκρατίας ουδείς λογοδότησε και ουδείς τιμωρήθηκε, ποια «θεία τύχη» θα μας σώσει; Για τα εγκλήματα των υποκλοπών της αισχροκέρδειας και της ακρίβειας, της καταπάτησης του συντάγματος με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, της κατάρρευσης του ΕΣΥ, της εγκληματικότητας, πάει ο παλιός ο χρόνος;
“Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να είσαι δυσαρεστημένος με την τύχη σου”
Λάο Τσε, Κινέζος φιλόσοφος
ΠΗΓΗ: Το κουτί της Πανδώρας
