Τα πάντα όλα
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως πρόσωπο -το οποίο κατέχει την καρέκλα του πρωθυπουργικού γραφείου τα τελευταία πέντε χρόνια- καταγράφει μια μοναδική επίδοση:
Με την ίδια ευκολία που τοποθετείται υπέρ μίας θέσης ακριβώς, το ίδιο εύκολα -αμέσως μετά- υπεραμύνεται της αντίθετης της.
Με την ίδια ευχέρεια που χρεώνει το αποτέλεσμα μιας αρνητικής πολιτικής στους άλλους και σε εξωγενείς και απρόβλεπτους παράγοντες, ακριβώς το ίδιο εύκολα -λίγο πιο κάτω στην ίδια ομιλία- πιστώνει στον εαυτό του την ίδια αρνητική πολιτική, επειδή χωρίς αυτόν η πραγματικότητα θα ήτανε ασυγκρίτως χειρότερη.
Όχι, δεν κρατάει ίσες αποστάσεις, δεν στέκει διφορούμενος ανάμεσα σε δυο αντίθετες επιλογές, δεν θέτει ερωτήματα όπως ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης στο ποίημα του Ελένη:
“τ’ είναι θεός; τί μη θεός; και τί τ’ ανάμεσό τους;”
Είναι ένας ζογκλέρ που ακροβατεί διατρέχοντας αστραπιαία την απόσταση της μιας άκρης από την άλλη χωρίς να γκρεμίζεται, αφού σπρώχνει όλους εμάς στο αβυσσαλέο κενό.
Είναι ένας ταχυδακτυλουργός που υπόσχεται ότι θα βγάλει λαγούς από το καπέλο και κομπάζει που έβγαλε βατράχια.
Είναι ένας μάγος της πολιτικής που ξέρει να «πατάει σε δύο βάρκες», που αλληθωρίζει προς όλες τις κατευθύνσεις, που προσπαθεί να είναι αρεστός σε όλους.
Και μέχρι τώρα το κατάφερε.
“Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ”.
Τα πάντα όλα!!!
Λέει ο πρωθυπουργός σε συνέντευξη του στον ΑΝΤ1,τέσσερις μόλις ημέρες πριν τις κάλπες των Ευρωεκλογών:
“Το σύνθημά μας είναι σταθερά πιο κοντά στην Ευρώπη και έχω προτάξει στον πολιτικό μου λόγο τη μεγάλη σημασία να έχει η Ελλάδα ισχυρή φωνή στην Ευρώπη την επόμενη ημέρα”.
Την οποία “ισχυρή φωνή στην Ευρώπη”, έτσι φλου που το διατυπώνει, ή δεν έχει σήμερα η Ελλάδα ή οφείλει να ισχυροποιήσει περαιτέρω.
Πως όμως θα γίνει αυτό; με τις καταδίκες από όλα τα θεσμικά όργανα της Ευρώπης για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα; για την ελευθερία του τύπου στην χώρα μας και τις ανεξιχνίαστες δολοφονίες δημοσιογράφων; για τα εγκλήματα των Τεμπών και της Πύλου; για τις «νόμιμες» και κακόβουλες παρακολουθήσεις; για τις απευθείας αναθέσεις που μετέτρεψαν το «Ταμείο Ανάκαμψης» σε «μεγάλο φαγοπότι»;
Γιατί ξέχασε να μας πει ότι για όλα φταίει ο Κώστας Αρβανίτης που ψήφιζε υπέρ του κράτους δικαίου και κατά της κυβέρνησης του.
Στην ίδια συνέντευξη -μετά τον στόχο του για τις Ευρωεκλογές- επιδίδεται σε απανωτές Μητσοτακηκές πιρουέτες:
“Ίδια θα είναι η κυβέρνηση και την επόμενη μέρα” όμως “μην έχουμε καμιά αμφιβολία ότι το βράδυ των εκλογών θα βγουν συμπεράσματα ως προς την κατανομή των πολιτικών δυνάμεων εντός της χώρας” τα οποία συμπεράσματα “θα πρέπει να είναι η επιτάχυνση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων”.
Κοντολογίς, η προεξοφλημένη έκφραση δυσαρέσκειας δεν έχει έρμα γιατί η κυβέρνηση την επομένη της Ευρωκάλπης θα είναι η ίδια, αλλά κάποια πολιτικά συμπεράσματα παραδέχεται πως θα βγουν, τα οποία -ότι και να βγάλει η κάλπη- θα είναι εντολή για επιτάχυνση των «μεταρρυθμίσεων».
Και επειδή θα σκούζετε ότι σας έγραψα «εκεί που δεν πιάνει μελάνι», σας λέω και τούτο: “πρέπει να αποκρούσουμε τη νέα έκφανση του λαϊκισμού που φαίνεται ότι σηκώνει κεφάλι, δηλαδή κάποιοι να τάζουν λεφτά που δεν υπάρχουν και να επαναφέρουν την τοξικότητα που είχαμε αφήσει στο παρελθόν”.
“Η κυβέρνηση είχε να διαλέξει ανάμεσα στον πόλεμο και την ατίμωση. Διάλεξε την ατίμωση. Αλλά θα έχει και πόλεμο”
Ουίνστον Τσώρτσιλ, Βρετανός πρωθυπουργός
ΠΗΓΗ: Το κουτί της Πανδώρας
