Δυο ιστορίες κι ένα ανέκδοτο
Κι αφού ο Μαύρος Καβαλάρης δεν άφησε όρθια ούτε πέτρα επί πέτρας, πολύ σύντομα έχασε τα πάντα, μέχρι και την μεγάλη του στολή…
Ο Κούλης (ο αποσυνάγωγος της οικογένειας του αφού η Ντόρα προοριζόταν για το ύπατο αξίωμα) από ένα ιστορικό καπρίτσιο και συμμαχώντας με τον αποστάτη (Αντώνη Σαμαρά) του αποστάτη πατρός του (Κωνσταντίνου Μητσοτάκη), έγινε ο «λαοπρόβλητος» πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης το 2019 με την πρώτη απόπειρα.
Η άνοδος του στην εξουσία (όχι ότι η οικογένεια ήταν ποτέ σε μεγάλη απόσταση από αυτήν) θυμίζει την ιστορία που συνήθιζε να λέει ο Αμερικανός χρηματιστής Fred Schwe:
«Μια φορά και έναν καιρό, ένας επισκέπτης στη Νέα Υόρκη ξεναγούνταν από φίλους του στα αξιοθέατα του Manhattan. Όταν η παρέα έφτασε στο πάρκο Battery, ένας από τους φίλους του έδειξε κάποια όμορφα σκάφη δεμένα στο απέναντι λιμάνι.
“Δες εκεί, αυτά είναι τα γιωτ των τραπεζιτών και των χρηματιστών.”
“Και που είναι τα γιωτ των πελατών τους;” ρώτησε ο αφελής επισκέπτης».
Οι περισσότεροι των ψηφοφόρων πίστεψαν στις υποσχέσεις του Κούλη αλλά δεν αναρωτήθηκαν “πότε η οικογένεια Μητσοτάκη τήρησε δεσμεύσεις και δούλεψε για τα συμφέροντα του λαού και όχι για την κάστα τους; Πότε η οικογένεια Μητσοτάκη δεν επέφερε δεινά για τον λαό και δεν αυγάτισε την περιουσία της οικογένειας;”
Η επανεκλογή στην πρωθυπουργία του Κυριάκου το καλοκαίρι του 2023 (με εμφατικό για τον ίδιο και διαλυτικό για την αντιπολίτευση τρόπο) εξηγείται μόνο μέσα από μια άλλη ιστορία, αυτή τη φορά του Αμερικανού αναλυτή των Οικονομικών George Goodman:
«Είμαστε σε μία υπέροχη δεξίωση, με τη σαμπάνια να ρέει άφθονη στα ποτήρια και τα γέλια να αντηχούν στον καλοκαιρινό αέρα. Όλοι όμως ξέρουμε ότι τα μεσάνυχτα ακριβώς, ο Μαύρος Καβαλάρης θα εισβάλλει ξαφνικά, σκορπώντας τον θάνατο και τρομοκρατώντας τους καλεσμένους. Όσοι αποφασίζουν να φύγουν νωρίτερα θα σωθούν, όμως η δεξίωση είναι τόσο υπέροχη που κανένας δεν θέλει πραγματικά να φύγει. Και έτσι όλοι ρωτάνε ο ένας τον άλλο: “Τι ώρα είναι; Τι ώρα είναι;” Όμως κανένα ρολόι στην δεξίωση δεν έχει δείκτες».
Κι αφού ο Μαύρος Καβαλάρης δεν άφησε όρθια ούτε πέτρα επί πέτρας, πολύ σύντομα έχασε τα πάντα, μέχρι και την μεγάλη του στολή (βλέπεις η χαρά της αποκριάς κρατάει τόσο λίγο!!) και απόμεινε γυμνός, κι αποκαλύφθηκε μπροστά σε όλους αυτό που επιμελώς κρυβόταν:
Ένα φοβικό και κομπλεξικό ανθρωπάκι, το οποίο ενώ εγκληματούσε κατά συρροή ενάντια στη Δημοκρατία, στην Ελευθερία, στην Δικαιοσύνη, στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Ασφάλεια και στην ζωή των πολιτών (το μόνο φτηνό -έως ευτελές- είδος στην αισχροκερδή του πολιτεία), έκρυβε την αλήθεια, αρνιόταν την ευθύνη, απείχε της λογοδοσίας και κουνούσε επιδεικτικά το δάχτυλο κατηγορώντας ακόμα και για «εσχάτη προδοσία» όποιον έθετε ερωτήματα και απαιτούσε απαντήσεις.
Έφτασε στο σημείο το καθεστώς Μητσοτάκη να προσβάλει νεκρούς και να νουθετεί τους τραγικούς συγγενείς, προτρέποντας τους να μην ζητούν επίμονα δικαιοσύνη αλλά να καταφύγουν στην προσευχή και στην καταλλαγή.
Αυτοί που κουρέλιασαν το Σύνταγμα κατηγορούν την αντιπολίτευση για “υπονόμευση του πολιτεύματος” και αυτοί που κυβερνούν σαν «βαποράκια νταβατζήδων» λένε ότι “τα ισχυρά συμφέροντα δεν θέλουν ισχυρή κυβέρνηση”.
“Υπάρχει ένα γνωστό ανέκδοτο, δεν ξέρω αν το γνωρίζετε. Όταν φεύγει ένας πρωθυπουργός και αναλαμβάνει ένας άλλος του αφήνει τρεις επιστολές. Στην πρώτη δύσκολη στιγμή ανοίγει την πρώτη που γράφει «ρίξ’ τα στον προηγούμενο». Στη δεύτερη επιστολή γράφει «ρίξ’ τα στον υπουργό». Στην τρίτη επιστολή γράφει «ετοίμασε τις δικές σου»”.
(Αλέξης Τσίπρας απευθυνόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη).
