Η τουλίπα του κ. Στάσση
Κάπου στα μέσα του 16ου αιώνα εισάγεται η τουλίπα στην Ευρώπη και γρήγορα αποκτά πολλούς λάτρεις, κυρίως στις Κάτω Χώρες, όπου και αρχίζει να καλλιεργείται το 1593, ενώ αμέσως γίνεται σύμβολο πλουτισμού, με αποτέλεσμα τα ανώτερα κοινωνικά –και συνακόλουθα οικονομικά– στρώματα να ανταγωνίζονται για να αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες απ’ αυτές ως προϊόν πολυτελείας.
Το γεγονός αυτό οδηγεί σε εκρηκτική άνοδο της τιμής της, με αποτέλεσμα το 1623 ένας μόνο βολβός να κοστίζει 1.000 φιορίνια, την ίδια ώρα που το ετήσιο εισόδημα των εργαζομένων στα χωράφια και στις επιχειρήσεις των πλούσιων αγοραστών της τουλίπας δεν ξεπερνούσε τα 150 φιορίνια.
Μάλιστα το 1635 καταγράφεται η πώληση 40 βολβών τουλίπας για 100.000 φιορίνια (2.500 φιορίνια ανά βολβό), χρονιά κατά την οποία το μέσο ετήσιο εισόδημα των φτωχών εργαζομένων μειώθηκε, φτάνοντας λίγο πάνω από τα 100 φιορίνια.
Τετρακόσια χρόνια μετά οι τουλίπες καλλιεργούνται και στην Ελλάδα, μόνο που ευδοκιμούν κάτω από πολύ ειδικές συνθήκες και καλλιεργούνται σε άκρως περιορισμένη κλίμακα από έναν πολύ στενό κύκλο ανθρώπων που γνωρίζουν άριστα τα μυστικά της ανάπτυξής τους.
Το προϊόν αυτό πολυτελείας, που αποτελεί σύμβολο όχι μόνο πλουτισμού αλλά και ισχύος, χρηματοδοτούν από τα πενιχρά εισοδήματά τους όλοι αυτοί που δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτε για την καλλιέργεια της τουλίπας, που δεν μπορούν να εκτιμήσουν το ξεχωριστό αίσθημα ισχύος που προσφέρει και που περιορίζονται αποκλειστικά στην ικανοποίηση που προσφέρουν τα ταπεινά γαρίφαλα γλάστρας και τα αυτοφυή κρινάκια των αγρών.
Ο Γ. Στάσσης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, είναι πολύ χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου (ανάμεσα στους ελάχιστους και διακριτούς) που καλλιεργεί επισταμένως τον ατομικό του πλουτισμό και φροντίζει μεθοδικά τη δημόσια εικόνα ισχύος του, εξού και το φαραωνικό ανάκτορο που «φυτεύει» σε αιγαιοπελαγίτικο νησί, ως προϊόν πολυτελείας, όπως έκαναν στον Μεσαίωνα με τις τουλίπες οι –της ανάλογης κοινωνικής τάξης– Βορειοευρωπαίοι πρόγονοί του.
Ο διακεκριμένος στο κλαμπ της «αριστείας» μάνατζερ ανέλαβε την ευθύνη της μεγαλύτερης δημόσιας επιχείρησης και φρόντισε να εξαπλασιάσει τις ετήσιες αποδοχές του (διπλάσιες από του πρωθυπουργού), να πουλήσει το πλειοψηφικό πακέτο σε ξένα fund ιδιωτικοποιώντας την εταιρεία και να καταστήσει το δημόσιο αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας χρηματιστηριακή αξία, με αποτέλεσμα η κιλοβατώρα να κοστίζει από δύο έως τέσσερις φορές ακριβότερα.
Η ακριβή «τουλίπα» του κ. Στάσση φυτεύτηκε, καλλιεργήθηκε και αναπτύσσεται στην Τζια, καταλαμβάνοντας χώρο 800 τ.μ., την ίδια ώρα που οι «καλλιεργητικές» πολιτικές του εξανεμίζουν τα εισοδήματα ακόμη και για απλή επιβίωση των καταναλωτών και οδηγούν σε περισσότερες από 1.000 διακοπές ρευματοδότησης καθημερινά.
Θα μου πεις βέβαια ότι, κατά τον Λουδοβίκο και την Αντουανέτα με το παντεσπάνι είναι και οι αυλικοί τους.
«Αυτές είναι οι αρχές μου. Και αν δεν σου αρέσουν… εντάξει, έχω κι άλλες»
Γκράουτσο Mαρξ Αμερικανός κωμικός
ΠΗΓΗ: Documento
