Κούκος μονός

Το συμπέρασμα που αναδύθηκε -μέσα από την σκόνη της σεισμικής κατάρρευσης του πολιτικού μας συστήματος- νοηματοδοτείται από την λέξη: ΑΠΟ-ΝΟ-ΜΙ-ΜΟ-ΠΟΙ-Η-ΣΗ.

Μετά τις ευρωεκλογές το πολιτικό σύστημα -συλλήβδην- βρίσκεται σε βαθιά κρίση και σε διαδικασία καθολικής αναδιάταξης. Αυτό το βλέπουν όλοι, ή θα όφειλαν να το δουν ακόμα και οι πολιτικά τυφλοί, δεν χρειάζεται δα να είναι κάποιος κάτοχος πτυχίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Harvard.

Πρώτον, κανείς δεν έπιασε τους στόχους του, αυτούς που ο ίδιος είχε θέσει:

Ο Μητσοτάκης έθεσε στόχο το 33% -που ήταν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του 2019- και τελικά πήρε 28%.

Ο Κασσελάκης, ο οποίος το έπαιζε «κούκος μονός σε τριπλό ταμπλό» (να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, να γράψει μπροστά το «2», να πάρει ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο του περσινού ποσοστού της εθνικής κάλπης) δεν έπιασε ούτε τον λήγοντα αφού ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ποσοστό -3% από πέρυσι.

Ο Ανδρουλάκης έθεσε στόχο να καταταγεί δεύτερος -πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ- και τελικά κατατάγηκε -τρίτος και καταϊδρωμένος- καθαρά πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεύτερον, τα ποσοστά των κομμάτων δεν είναι παρά η αίθουσα με τους παραμορφωτικούς καθρέφτες, αν λάβουμε υπόψη ότι οι 6 στους 10 ψηφοφόρους πήγαν για ψάρεμα και το πολιτικό σύστημα πήγε για βρούβες.

Τρίτον, αν κάποιοι ενισχύθηκαν δεν είναι άλλοι από αυτούς που βρίσκονται στα δεξιά της δεξιάς Ν.Δ., δηλαδή οι ακροδεξιοί, οι εθνικιστές και οι ρατσιστές (Βελόπουλος, Λατινοπούλου).

Τα πιο πάνω συνηγορούν ότι το συμπέρασμα που αναδύθηκε -μέσα από την σκόνη της σεισμικής κατάρρευσης του πολιτικού μας συστήματος- νοηματοδοτείται από την λέξη: ΑΠΟ-ΝΟ-ΜΙ-ΜΟ-ΠΟΙ-Η-ΣΗ.

Εάν δεν ήταν αυτό το αρνητικό αποτέλεσμα για την Ν.Δ.;

Η ΝΔ (η οποία παρά την κατακόρυφη πτώση της βρίσκεται πρώτη με 13,5 μονάδες διαφορά από τον δεύτερο) θα καθόταν να ακούει τους δύο «γκουρού» του κόμματος της (Καραμανλής, Σαμαράς) να μιλάνε για “ηχηρό χαστούκι”, για “καμπάνα δυσφορίας”, για “μετάλλαξη”, για “απομάκρυνση από τις ρίζες της παράταξης” και το Μαξίμου (δηλαδή ο αποδέκτης των «χαστουκιών» Μητσοτάκης) να μην απαντά, απαντώντας “δεν σχολιάζουμε πρώην πρωθυπουργούς”;

Εάν δεν ήταν αυτό το αρνητικό αποτέλεσμα για την ΠΑΣΟΚ;

Στο ΠΑΣΟΚ, ο Ν. Ανδρουλάκης (που κομπάζει ότι πήρε το κόμμα του από το 8% και το έφτασε στο -παρά κάτι- 13%) θα υπέκυπτε στις εσωκομματικές ασφυκτικές πιέσεις και θα οδηγούσε το κόμμα του σε νέα εκλογή (ή επανεκλογή) προέδρου;

Εάν δεν ήταν αυτό το αρνητικό αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ;

Εάν σήμερα ο Στέφανος Κασσελάκης βαφτίζει «νίκη» το αποτέλεσμα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε την δεύτερη θέση και “κράτησε τις δυνάμεις του”.

Εάν θεωρεί ότι δικαιούται και είναι -αδιαπραγμάτευτα- ο φυσικός ηγέτης της κεντροαριστεράς και δεν πρόκειται να μπει σε οποιαδήποτε συζήτηση για συνεννόηση και συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ (αλλά κλείνει το μάτι στη Ζωή Κωνσταντοπούλου).

Εάν θεωρεί ότι όσοι έχουν διαφορετική εκτίμηση για το εκλογικό αποτέλεσμα και την εσωκομματική λειτουργία (οι 87 κατά κύριο λόγο) είναι εσωτερικοί εχθροί και εν δυνάμει διασπαστές.

Εάν αποκαλεί τον Τσίπρα «υπονομευτή» και αφήνει υπονοούμενα για «μαύρο χρήμα» στο κόμμα του (στην προ Κασσελάκη περίοδο).

Εάν σπρώχνει στην έξοδο όποιον δεν συμμερίζεται το «όραμα του» για την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα προσωποπαγές κόμμα.

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών αποκαλείται “ο δικός μου ΣΥΡΙΖΑ”.

Εάν τα Όργανα δαιμονοποιούνται με «αδιαμεσολάβητες» διαδικασίες.

Τότε ανατριχιάζω να σκεφτώ τι άλλο θα είχε συμβεί.

“Για να μπορέσεις να δεις καθαρά, πρέπει να πάψεις να στρογγυλοκάθεσαι στο κέντρο της εικόνας”

Σρι Αουρομπίντο, Ινδός φιλόσοφος