Μια φάλαινα στη γυάλα

Η συνέντευξη του Ν. Ανδρουλάκη στην εκπομπή «Mega Σαββατοκύριακο» αποδίδεται με τη λαϊκή φράση «Θεωρία επισκόπου και καρδία μυλωνά».

Ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ αποδείχτηκε πολύ λίγος σε όλα. Κατώτερος στον ρόλο του ως αρχηγού του πολιτικού χώρου που εκπροσωπεί, υποδεέστερος των προσδοκιών που γέννησε η πρόσφατη εκλογή του, αναντίστοιχος των αναγκών της κοινωνικής πλειοψηφίας (που στενάζει από τον ολετήρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη) για δημοκρατική διέξοδο και φυγή προς τα μπρος.

Ομως, κατά τον Θουκυδίδη, «οι καιροί ου μενετοί».

Τα μισά της χιλιάδας πεντακόσια, εκτός κι αν μετράς το μπόι σου με τη σκιά σου εκεί κοντά στο δείλι, οπότε σου βγαίνουν χίλια πεντακόσια.

Ο πρόεδρος Νίκος ως οδηγός ξεκίνησε στρωτά την εξέταση πορείας ξεκαθαρίζοντας ότι «εμείς λέμε σταθερότητα από την πρώτη Κυριακή και όχι αυτό που λέει ο κ. Μητσοτάκης ότι θέλει σταθερότητα και συνεργασία –καθώς δεν μπορεί να πάρει αυτοδυναμία– ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σταθερότητα με δύο εκλογές και δύο Κυριακές».

Οταν όμως στη συνέχεια χρειάστηκε να λάβει θέση (στην εξέταση οπισθογωνίας) εκτέθηκε ανεπανορθώτως, αφήνοντας το όχημα λοξά και στη μέση του δρόμου.

Ο πρόεδρος Νίκος άρχισε τις στραβοτιμονιές λέγοντας: «Εμείς θέλουμε σταθερότητα από την πρώτη Κυριακή και ισχυρή εντολή ώστε να μπορούμε αυτές τις προτάσεις που αναλύω στους τηλεθεατές να τις υλοποιήσουμε ως ένα προοδευτικό σχέδιο για τη χώρα. Οσο πιο ισχυροί είμαστε, σενάριο πρωθυπουργίας Μητσοτάκη ή Τσίπρα δεν θα υπάρξει».

Και κοίτα να δεις τι θυμήθηκα τώρα, τον Βρετανό συγγραφέα Ολιβερ Γκόλντσμιθ όταν έλεγε: «Αν μπορούσες να κάνεις τα μικρά ψάρια να μιλήσουν, θα μιλούσαν σαν φάλαινες».

Η πρώτη στραβοτιμονιά αφορά τις ίσες αποστάσεις. Μια τέτοια πορεία θέτει το ΚΙΝΑΛ σε τροχιά παράλληλη με τα προβλήματα, ενώ αυτοί που τα βιώνουν προσδοκούν να συμπορευτεί με τις δυνάμεις που θα συγκρουστούν μαζί τους και θα τα διεμβολίσουν.

Η δεύτερη στραβοτιμονιά είναι η επιδίωξη ισχυρής εντολής για την υλοποίηση ενός προοδευτικού σχεδίου, η εφαρμογή του οποίου αποκλείει το σενάριο πρωθυπουργίας του Τσίπρα (ή του Μητσοτάκη βεβαίως, αφού μια τέτοια εκδοχή είναι αντιστρόφως ανάλογη με την εφαρμογή οποιουδήποτε προοδευτικού σχεδίου).

Εδώ ακριβώς είναι που κάθε καλόπιστος πολίτης σηκώνει τα χέρια ψηλά κι αναρωτιέται αυθορμήτως «τι θέλει να πει ο ποιητής;».

Μήπως ο πρόεδρος Νίκος πιστεύει ότι υπό την ηγεσία του το ΚΙΝΑΛ θα γιγαντωθεί ανακτώντας τα κλέη του παλαιού ΠΑΣΟΚ και θα αναδειχτεί σε πρώτο κόμμα, οπότε δικαίως θα ζητήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και τον Αλέξη Τσίπρα να συμπράξουν στη δημιουργία μιας προοδευτικής κυβέρνησης;

Μήπως ο πρόεδρος Νίκος θα απαιτήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και τον Αλέξη Τσίπρα να αναλάβει τη θέση του πρωθυπουργού ως προϋπόθεση για τον σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης ενώ θα είναι τρίτο κόμμα στις επερχόμενες εκλογές;

Με τρύπιο λαήνι δεν κουβαλάς νερό.

ΠΗΓΗ: Documento