«Σώστε την γαλοπούλα»

Μετά την Αμερικανο-γαλλική ταινία του 1993 «Ελευθερώστε τον Γουίλι» (Free Willy), είδαμε -σε πρώτη προβολή- στην ΔΕΘ του 2021 την Koulis productions ταινία «Σώστε την γαλοπούλα».

Ακολούθησε η μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων «Πάμε Ντόλυ» (με φόντο την άγρια Δύση του Τυρνάβου) με τον Άβερελ Ντάλτον και τον Ραταπλάν στους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους (ο Λούκυ Λουκ δεν συμμετείχε στο καστ γιατί έλειπε σε αποστολή, για να ελέγχει τις κινήσεις των ανεμβολίαστων).

Το τριήμερο τελείωσε με το remake της παλιάς ραδιοφωνικής παραγωγής «Πικρή μικρή μου αγάπη» η οποία μετονομάστηκε σε «Μεγάλε γλυκέ μου έρωτα» και είναι μια ευγενική προσφορά του χαλβά Φαρσάλων.

Τα βραβεία Όσκαρ (Σεναρίου, Μυθοπλασίας, Σκηνοθεσίας, Α’ Ανδρικού ρόλου, Σκηνικά, Κοστούμια, Μοντάζ και Παραγωγής) κέρδισε η ταινία «Σώστε την γαλοπούλα», η οποία άλλωστε ήταν και η μοναδική που συμμετείχε στο διαγωνιστικό μέρος, ενώ τα μέλη της επιτροπής των βραβείων είχαν επιλεγεί αυστηρά από το Studio «Λίστα Πέτσα», με σήμα τον σκαντζόχοιρο.

Η ταινία έχει μιαν άγρια ομορφιά που κόβει την ανάσα, με πολλές και απρόβλεπτες ανατροπές που σε κρατούν σε διαρκή εγρήγορση, ενώ τα ψηφιακά εφέ ανεβάζουν κατακόρυφα την ένταση των συναισθημάτων.
Ο πρωταγωνιστής ξεπηδώντας μέσα από ένα βιβλικό τοπίο καταστροφής (γεμάτο ερείπια, καμένη γη, ρακένδυτους, αποστεωμένους και χτυπημένους από την πανώλη ανθρώπους που υψώνουν τα τρεμάμενα χέρια τους προς αυτόν αναζητώντας σωτηρία) απαγγέλει με βαθύφωνο τονισμό στίχους από την «Ιερά γραφή της Σχολής του Σικάγο» διανθισμένους με παραβολές από την «Ασφαλιστική Βίβλο του Πινοσέτ».

Και ενώ οι ψευτοπροφήτες Φιλισταίοι-Συριζαίοι, όλο το προηγούμενο διάστημα, έγιναν κήρυκες μιας δήθεν συμφοράς -διαδίδοντας φήμες για μια μεγάλη κατάρα με τις δέκα πληγές του Φαραώ- που θα έπληττε ανεπανόρθωτα τον λαό (προφανώς εκμεταλλευόμενοι την απουσία σε διακοπές του «Μωυσή»), μόλις αυτός εμφανίστηκε στο όρος Βελλιδειοστάν και κήρυξε τον Θεόσταλτο λόγο, ω του θαύματος, η Γη της Επαγγελίας ξανοίχτηκε μπροστά στα μάτια του περιούσιου λαού του.

Οι κριτικές ήταν διθυραμβικές και καθολικά οι κριτικοί (των έγκριτων μέσων της «ορθοδοξίας» που διαδίδουν την Ευσέβεια, την Ευλάβεια και την Πίστη) αναγνώρισαν ότι τέτοια παραγωγή δεν ξανάγινε στον τόπο μας, ανώτερη  λένε και από την παλαιά, διεθνούς αναγνώρισης ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος».

Όσο για τους μεμψίμοιρους και αιρετικούς που αμφισβητούν την «ορθόδοξη» πίστη και τα θαύματα της, αδυνατούν να δουν το οφθαλμοφανές, φωνάζοντας ότι τα μέτρα είναι προσωρινά, ανεπαρκή και υπέρ των ισχυρών.

Πρώτον, «κάθε θαύμα τρεις ημέρες» αλλά για τον «Μωυσή» η διάρκεια των θαυμάτων είναι απείρως μεγαλύτερη, από τρεις έως έξι μήνες.
Δεύτερον, ο Χριστός -με θαύμα- πολλαπλασίασε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια χορταίνοντας τους πεινασμένους, ενώ ο «Μωυσής» -με θαύμα επίσης- διαίρεσε τα 1.200 ευρώ που υποσχέθηκε στους νέους 18- 29 ετών για την αντιμετώπιση της ανεργίας και τα έκανε 669 ευρώ τον μήνα.
Τρίτον, αν τα θαύματα και τα τάματα δεν αφορούν τους ισχυρούς τότε οι ανίσχυροι δεν θ’ αγιάσουν ζώντας στην τρυφηλότητα.

(Η δωρεά 50 gigabytes στους νέους που θα εμβολιαστούν δεν κατατάσσεται στα θαύματα, δεδομένου  ότι ο Σαμαράς είχε υποσχεθεί δωρεάν wifi σε όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας, και καθ’ άπασα την επικράτεια).

Το φάουλ αυτογνωσίας ήταν η ομολογία ότι τρέμει τις κάλπες, με την φράση “ξέρω ότι οι γαλοπούλες δεν βιάζονται να έρθουν τα Χριστούγεννα”.

“Όταν οι γαλοπούλες ζευγαρώνουν, φαντασιώνονται κύκνους”, Johnny Carson, Αμερικανός τηλεπαρουσιαστής.

ΠΗΓΗ: Το Κουτί της Πανδώρας