Η γελοία πλευρά της τραγικότητας
Στον αντίποδα της τραγωδίας βρίσκεται η κωμωδία, η οποία αναδεικνύεται στο ισχυρότερο όπλο αποδιάρθρωσης των συνεπειών της τραγωδίας. Στην ίδια πλευρά της τραγωδίας βρίσκεται η γελοιότητα, η οποία αναδεικνύεται στο ισχυρότερο όπλο έντασης των συνεπειών της τραγωδίας.
Στη σκοτεινή περίοδο του Μεσαίωνα εμφανίστηκε η «μαύρη πανώλη» –η οποία διήρκεσε πέντε χρόνια (1348-1353)–, προκαλώντας μια ανείπωτη τραγωδία που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο περίπου 40 εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ευρώπη.
Οσο η επιστημονική γνώση αδυνατούσε να δώσει αποτελεσματική λύση τόσο η γελοιότητα κέρδιζε έδαφος, μεγεθύνοντας τις επιπτώσεις της τραγωδίας.
Ηταν τότε που οι αστρολογικές προβλέψεις «γνωμοδοτούσαν», η σεξουαλική αποχή «προστάτευε», το κάψιμο φλοιών κυδωνιών «θεράπευε» και η εκκλησία «τιμωρούσε» τους εβραίους ως υπαίτιους ότι δήθεν δηλητηρίαζαν τα πηγάδια για να εξοντώνουν χριστιανούς.
Οκτώ αιώνες μετά στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης, στη χώρα μας, οι τραγικές πολιτικές ενός Μεφιστοφελή (από τις εβραϊκές λέξεις Μεφίζ = καταστροφέας + τοφέλ = ψεύτης) πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του (των «αρίστων») όλο και περισσότερο εκδηλώνουν τη γελοία πλευρά της τραγικότητας, επιτείνοντας τα καταστροφικά αποτελέσματα των επιλογών τους για την τεράστια κοινωνική πλειονότητα.
Ομως το αληθινό μέγεθος της γελοιότητάς τους δεν αναδεικνύεται όταν ο πρωθυπουργός παρουσιάζεται ως «Μωυσής», ως «άξιος κυβερνήτης» ή ως «μεγάλος τιμονιέρης», όταν αξιολογούν τα πεπραγμένα τους ως «όλα καλώς καμωμένα» ή όταν οικειοποιούνται τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ ως «κυβερνητικά επιτεύγματα», όταν εγκαινιάζουν –με ταρατατζούμ και τεράστιο επικοινωνιακό show– το έργο στο Ελληνικό (του τίποτε και της αδράνειας) δύο φορές, όταν εμφανίζουν την ανεργία ως εργασία ή την ύφεση ως ανάπτυξη, αλλά κυρίως όταν με τερατώδη επιχειρήματα απύθμενης γελοιότητας προσπαθούν να «εξηγήσουν» τις καταστροφικές και εμμονικές πολιτικές τους.
Για το «οικονομικό θαύμα» της πρωτιάς στην ακρίβεια ο Θόδωρος Σκυλακάκης εξηγούσε: «Δεν μειώνουμε τους φόρους στα καύσιμα, γιατί οι φτωχοί δεν έχουν αυτοκίνητα».
Στη συνέχεια ο Αδωνης Γεωργιάδης το ανέλυσε: «Η οριζόντια μείωση του ενιαίου φόρου κατανάλωσης θα ωφελήσει αυτούς που έχουν Cayenne. Ποιος ξοδεύει περισσότερα καύσιμα; Ο πλούσιος. Αρα η Αριστερά που θέλει μείωση του φόρου καυσίμων είναι με τους πλούσιους».
Ακολούθησε το παραλήρημα του Κωνσταντίνου Κυρανάκη: «Ο πλούσιος και ο φτωχός έχουν διαφορά στην κατανάλωση. Θα πληρώσουν τον ίδιο φόρο στα μακαρόνια, όμως ένας πλούσιος που έχει περισσότερα χρήματα θα καταναλώσει περισσότερο. Αρα τα περισσότερα πακέτα μακαρόνια αποδίδουν παραπάνω ΦΠΑ στα κρατικά ταμεία από τα οποία επιλέγει η κυβέρνηση να ενισχύσει τους αδύναμους και τη μεσαία τάξη».
“Των γαρ ηλιθίων άπειρων γένεθλα (Άπειρη η γενιά των ηλιθίων)” Σιμωνίδης ο Κείος.
ΠΗΓΗ: Documento
